Broń modułowa

Broń modułowa to nowa generacja konstrukcji pistoletów, w której szkielet broni jest zredukowany do metalowej wkładki. Jednocześnie, rolę dolnej części pistoletu (rodzaju obudowy) pełni tak zwany chwyt broni.

Broń modułowa na przykładzie pistoletu Sig Sauer P365
Broń modułowa na przykładzie pistoletu Sig Sauer P365

Warto prześledzić, jak zmieniała się konstrukcja szkieletów broni na przestrzeni czasu.

Pierwsze pistolety miały szkielet wykonany ze stali. Szkielet ten stanowił całą dolną część broni, wraz z rękojeścią. W ten sposób łączył ze sobą wiele elementów:

  • korpus pistoletu (rodzaj obudowy dolnej części broni),
  • rękojeść,
  • mocowanie magazynka w rękojeści,
  • bobrzy ogon (lub inaczej: ostrogę) w tylnej części rękojeści,
  • mechanizm spustowy wewnątrz szkieletu,
  • bezpieczniki zewnętrzne oraz ich wewnętrzne mechanizmy,
  • szyny prowadzące dla zamka pistoletu,
  • szynę akcesoryjną pod lufą do montażu dodatkowych elementów.

Tego typu broń charakteryzowała się dużą masą, a więc również wygodą strzelania (łatwością opanowania podrzutu) i uciążliwością związaną z noszeniem broni. Szkielety stalowe są stosowane w niektórych modelach do dzisiaj. Cenione są głównie w rozgrywkach sportowych. Dzięki łatwiejszej kontroli podrzutu, możliwe jest szybsze prowadzenie ognia. Nie są jednak zbyt chętnie wybierane do codziennego noszenia.

W szkieletach stalowych stosuje się zwykle wymienne okładki po bokach rękojeści. Dzięki temu można dostosować obwód i ergonomię rękojeści do własnych potrzeb. Cały szkielety nie jest jednak częścią wymienną. Zgodnie z Ustawą o broni i amunicji, jest istotną częścią broni, a więc nie może być dowolnie wymieniany (zakup nowego szkieletu jest równoznaczny z zakupem nowej sztuki broni).

Pod koniec XX wieku, dzięki firmie Glock, popularność zyskały szkielety wykonane z tworzywa sztucznego. Są one znacznie lżejsze od szkieletów stalowych. Wymagają jednak stosowania wzmocnień w newralgicznych miejscach. Wzmocnienia te mają postać stalowych elementów, często wtopionych na stałe w plastikowy szkielet.

Funkcje plastikowego szkieletu są takie same, jak stalowego. Łączy on wiele elementów broni, stanowiąc jednocześnie rękojeść i korpus pistoletu. Również w tym przypadku powszechnie stosuje się wymienne nakładki na rękojeść, które pozwalają na dostosowanie jej kształtu do dłoni strzelca. Ostatecznie, konstrukcja z tworzywa sztucznego niemal całkowicie wyparła szkielet stalowy.

Lżejsza konstrukcja lepiej nadaje się do noszenia pistoletu, ale podrzut podczas strzału jest bardziej odczuwalny. Jest to szczególnie uciążliwe w przypadku małych konstrukcji (kompaktowych i subkompaktowych), których niewielkie rozmiary jeszcze bardziej zmniejszają masę. W pistoletach sportowych (w których wygoda noszenia nie jest istotna) czasami stosuje się metalowe obciążenia montowane w różnych częściach broni, żeby sztucznie zwiększyć jego masę.

Skoro w szkieletach plastikowych i tak stosuje się metalowe wzmocnienia, równie dobrze można skonstruować oddzielny element z owych wzmocnień. Tak powstała broń modułowa. Szkielet jest stalowym elementem, umieszczanym we wnętrzu plastikowej obudowy (zwanej chwytem).

Szkielet mieści w sobie:

  • mechanizm spustowy,
  • elementy mechanizmów zabezpieczeń,
  • szyny prowadzące zamek umieszczone w jego górnej części.

Chwyt pistoletu łączy natomiast:

  • szkielet umieszczany w jego wnętrzu (z szynami wystającymi ponad chwyt),
  • korpus stanowiący obudowę dolnej części pistoletu,
  • rękojeść wraz z ewentualnymi okładkami, magazynkiem w środku i bobrzym ogonem z tyłu rękojeści.
Szkielet pistoletu P365 wraz z mechanizmem spustowym
Szkielet pistoletu P365 wraz z mechanizmem spustowym

Co o ciekawe, w Stanach Zjednoczonych jedyną istotną częścią broni jest właśnie szkielet. Oznacza to, że wszystkie pozostałe części pistoletu można wymieniać dowolnie, jak akcesoria. Dzięki temu można wymieniać również chwyt. To otwiera szeroką drogę do indywidualizacji pistoletów. Można modyfikować je i składać niemal dowolnie, jak z klocków.

W Polsce istotnymi częściami broni, oprócz szkieletu, są również: lufa z komorą nabojową (jeden element) oraz zamek (bez mechanizmów znajdujących się w środku). W efekcie, broń modułowa również w tym przypadku pozwala na wiele modyfikacji.

Rynek części zamiennych do broni wzbogacił się o wymienne chwyty do pistoletów o budowie modułowej. Można kupić chwyty wykonane z różnych materiałów, w tym również plastikowe oraz metalowe. Ciekawostką są chwyty z tworzywa sztucznego zmieszane z opiłkami wolframu. Dzięki temu broń może być dociążona i jednocześnie bardzo dobrze wywarzona.

Można kupić chwyty o różnej długości rękojeści oraz mieszczące magazynki o różnej długości i pojemności. Kształt chwytów, wyprofilowanie rękojeści, czy bobrzego ogona bywają bardzo różne. Dzięki tej różnorodności można na przykład zmieniać parametry pistoletu w zależności od ubioru danego dnia, od czasu, jaki planujemy nosić broń, albo od rodzaju treningu strzeleckiego, który w danym momencie planujemy.

Broń modułowa zyskała popularność dzięki firmie Sig Sauer, ale staje się coraz częściej stosowana również przez innych producentów broni.