Budowa pistoletu

Budowa pistoletu we współczesnych konstrukcjach jest dość powtarzalna i składa się z kilku standardowych elementów i zespołów. Można wśród nich wymienić:

Budowa pistoletu Sig Sauer P365
Budowa pistoletu Sig Sauer P365

Warto zaznaczyć, że budowa pistoletu może być:

  • klasyczna,
  • modułowa.

W rozwiązaniu klasycznym szkielet stanowi jednocześnie korpus broni oraz rękojeść, w której mieści się magazynek. W przypadku budowy modułowej szkielet jest osobnym elementem umieszczanym w zewnętrznej obudowie, nazywanej chwytem pistoletu. Chwyt pełni natomiast funkcję korpusu i rękojeści, wraz z zaczepem magazynka. Szkielet natomiast mieści w sobie mechanizm spustowy oraz szyny prowadzące zamek pistoletu. Tymczasem, broń modułowa pozwala na wymianę chwytów i dostosowywanie właściwości pistoletu do bieżących potrzeb.

We współczesnych pistoletach lufa i komora nabojowa stanowią jeden, nierozłączny element. Nabój jest umieszczany w komorze nabojowej, gdzie następuje jego aktywacja. Pod wpływem ciśnienia gazów prochowych pocisk z naboju jest wystrzeliwany natomiast poprzez lufę.

Do istotnych części broni zalicza się właśnie lufa z komorą nabojową. Sama lufa, która występuje na przykład w rewolwerach, nie jest istotną częścią broni.

Zamek służy do zamykania wejścia do komory nabojowej. Dzięki temu łuska naboju nie zostaje wystrzelona w przeciwnym kierunku co pocisk. Ponadto, w zamku znajduje się mechanizm uderzeniowy, który aktywuje wystrzał. Podczas strzału zamek pistoletu porusza się do tyłu, wykonując automatyczne przeładowanie. Dzięki temu łuska jest usuwana z komory nabojowej przez mechanizm wyrzutowy, a z magazynka jest pobierany kolejny nabój i umieszczany w komorze nabojowej.

Wyróżnia się różne rodzaje zamka działania. Na przykład, w najprostszych konstrukcjach stosuje się tak zwany zamek swobodny, który zamyka komorę nabojową jedynie swoją bezwładnością. Zazwyczaj stosuje się jednak ryglowanie lufy w zamku. Najpopularniejszym rozwiązaniem jest jednak ryglowanie przez przekoszenie lufy.

Powrót zamka do początkowego (czyli przedniego położenia) zapewnia urządzenie powrotne. W najprostszym przypadku jest to na przykład sprężyna powrotna na żerdzi.

Zadaniem mechanizmu uderzeniowego jest aktywacja naboju. Dzieje się to przez uderzenie iglicy w spłonkę naboju. Mechanizm ten jest napinany przez automatykę broni oraz przez mechanizm spustowy. Wyróżnia się przy tym dwa podstawowe rodzaje mechanizmów uderzeniowych:

  • mechanizm kurkowy (stosowany częściej w sporcie),
  • mechanizm bijnikowy (stosowany zwykle w broni bojowej i obronnej).

Zadaniem mechanizmu spustowego może być napinanie (lub częściowe napinanie) mechanizmu uderzeniowego oraz zwalnianie mechanizmu uderzeniowego w celu oddania strzału.

Mechanizmy zabezpieczające mają za zadanie chronić przed przypadkowym oddaniem strzału. Wyróżniamy:

  • bezpieczniki zewnętrzne (mające formę manipulatorów), których zwolnienie pozwala oddać strzał,
  • bezpieczniki wewnętrzne, które mają natomiast znaczenie podczas wstrząsów oraz uszkodzeń wewnętrznych broni.

Mechanizm wyrzutowy usuwa łuskę z komory nabojowej i wyrzuca ją przez okno wyrzutowe w zamku.

Zadaniem magazynka jest podawanie kolejnych nabojów, żeby powracający zamek umieścił je w komorze nabojowej.

Przyrządy celownicze, jak wiadomo, służą do ustawiania broni precyzyjnie w kierunku celu. Mieszczą się w górnej części zamku, przy czym wyróżniamy różne ich rodzaje. W szczególności, można je podzielić na: