Komora nabojowa

Komora nabojowa jest sercem pistoletu. To tutaj zaczynają się najważniejsze procesy w trakcie strzału. Automatyka broni, pobierając nabój z magazynka, umieszcza go właśnie w komorze nabojowej. Mechanizm uderzeniowy inicjuje strzał i następuje gwałtowne spalanie prochu strzelniczego. Wówczas, następuje bardzo duży wzrost ciśnienia wewnątrz naboju, który skutkuje wyrzuceniem pocisku. Zadaniem komory nabojowej jest między innymi przeciwdziałać negatywnym skutkom gwałtownego wzrostu ciśnienia. Dlatego, pełni ona kluczową funkcję pod względem bezpieczeństwa w broni.

Gdyby aktywacja naboju nastąpiła poza komorą nabojową, ciśnienie gazów prochowych rozsadziłoby łuskę naboju. Jej odłamki mogłyby uszkodzić przedmioty lub osoby znajdujące się w pobliżu. Dlatego, komora nabojowa realizuje ważne zadanie zabezpieczenia przestrzeni wokół naboju. Musi charakteryzować się określoną wytrzymałością, żeby nie rozerwać się w wyniku olbrzymiego ciśnienia gazów. Dobrze zaprojektowana konstrukcja komory chroni łuskę naboju w takim stopniu, że po wystrzale pozostałą łuskę można wykorzystać ponownie. Poddaje się ją tylko nieznacznym zabiegom, takim jak formatowanie ścianek bocznych łuski.

Komora nabojowa i lufa jako jej przedłużenie
Komora nabojowa i lufa jako jej przedłużenie

W pistolecie komora nabojowa stanowi jeden element z lufą – w taki sposób, że lufa jest jej przedłużeniem. Różnią się jednak średnicą wewnętrzną. Lufa ma taką średnicę, żeby zmieścił się w niej pocisk naboju. Co prawda, średnica wewnętrzna lufy nie jest stała, ponieważ znajdują się w niej wyżłobienia, tworzące gwint. Dlatego, kluczowa jest w tym przypadku najmniejsza średnica okręgu, który mógłby zostać wpisany w przekrój lufy. Jest to tak zwany kaliber broni. Pocisk jest zwykle minimalnie większy od tak wyznaczonej wielkości geometrycznej. Dzięki temu, przeciskając się przez lufę, ma z nią duży kontakt i poddaje się pod wymuszany przez gwint ruch obrotowy. Ponadto, dobry kontakt pocisku z wnętrzem lufy ogranicza przedmuchy gazów prochowych.

Tymczasem, komora nabojowa musi pomieścić cały nabój, a więc również łuskę, która otacza pocisk. Zatem, będzie ona miała nieznacznie większą średnicę od lufy. Zmiana średnicy nie następuje skokowo, ale ma postać fragmentu stożka. Nazywa się go stożkiem przejściowym.

W rewolwerze komora nabojowa mieści się w bębnie. Ponieważ do bębna wkłada się kilka naboi (często 6), mamy w nim kilka komór nabojowych. Podczas obrotu bębna kolejne komory ustawiają się na wprost lufy. W efekcie, lufa stanowi zupełnie odrębny element. Ponadto, musi istnieć pewna szczelina pomiędzy komorą nabojową i lufą. Gazy prochowe mogą wydostawać się przez tę szczelinę, co stanowi stratę części energii z wystrzału.

Komora nabojowa (w liczbie 6, w bębnie) stanowi odrębny element od lufy w rewolwerze.
W rewolwerze na zdjęciu lufa stanowi odrębny element od komór nabojowych w bębnie.