Nabój .45 ACP

Nabój .45 ACP został opracowany w Stanach Zjednoczonych na początku XX. w i był odpowiedzią na potrzebę większej siły obalającej.

Geneza powstania naboju

W czasie walk na Filipinach żołnierze często musieli odpierać samobójcze ataki. Osoby pod wpływem narkotyków ruszały całym pędem z maczetami lub inną bronią tego typu. Wiedzieli, że zginą od strzałów, ale chcieli przedtem wyeliminować jak najwięcej żołnierzy. W takiej sytuacji mniejsze naboje nie zdawały egzaminu. Nawet jeśli strzał prowadził ostatecznie do śmierci przeciwnika, czas potrzebny na jego obalenie był zbyt długi. Dlatego, potrzebowano dużego naboju.

W rewolwerach występował kaliber .45 (0,45 cala) i spełniał swoje zadanie. Dlatego, John Browning zaproponował nową konstrukcję pistoletu, słynnego Colta M1911 zasilanego pistoletową amunicją scaloną na nabój .45 ACP. Oznaczenie ACP jest skrótowcem od słów: Automatic Colt Pistol. W ten sposób nowy nabój zyskał olbrzymią popularność.

Aż do 1985 roku nabój .45 ACP był przepisowym nabojem armii amerykańskiej. Później został wyparty przez amunicję 9×19 Parabellum, dzięki słynnej konstrukcji pistoletu Beretta 92, który wygrał przetarg na nową broń dla armii.

Parametry naboju .45 ACP

Kaliber 0,45 cala wynosi około 12 mm. Tak naprawdę, żaden wymiar naboju nie wynosi dokładnie tyle. Pocisk ma średnicę 11,51 mm, a cały nabój 12,1 mm. Pojęcie kalibru odnosi się bowiem do średnicy lufy broni.

Długość naboju wynosi 32,4 mm, a jego masa około 21,4 g. W naboju .45 ACP można umieszczać pociski o różnej masie, zwykle od 13 do 16 g. Pociski mogą mieć też różną konstrukcję.

Energia początkowa pocisku może wynosić od 450 do 700 J, w zależności od masy pocisku oraz rodzaju i naważki prochu. Nie jest to bardzo duża energia, ponieważ prędkość początkowa pocisku jest stosunkowo mała i wynosi od 260 do 330 m/s.

Moc obalająca naboju .45 ACP

Ogólnie, nabój .45 ACP ma dobre właściwości obalające. Nie wynikają one z jego energii, ani z prędkości, ale ze stosunkowo dużej średnicy pocisku. Dzięki temu pocisk dobrze oddaje energię po uderzeniu w cel, powodując przy tym kanał chwilowy i kanał trwały o dość dużej średnicy.

Inne cechy naboju

Prędkości początkowe pocisków nie przekraczają bariery dźwięku. Dzięki temu amunicja .45 ACP nadaje się do wytłumiania za pomocą tłumików huku.

Duża masa pocisku wiąże się ze stosunkowo dużym odrzutem i podrzutem broni. Jest on jednak bardziej rozłożony w czasie w porównaniu z nabojami o lekkich pociskach. Dlatego, wielu strzelców pozytywnie odbiera strzelanie z tej amunicji. Twierdzą często, że odrzut ma bardziej charakter pchnięcia, niż uderzenia, co łatwiej jest kontrolować.

Nie zmienia to jednak faktu, że nabój .45 ACP najlepiej współpracuje z pistoletami o dużej masie, często na stalowym szkielecie. Taki też był pistolet Colt M1911. Jest wciąż chętnie wybierany przez strzelców sportowych i rekreacyjnych.

Nabój .45 ACP a inne naboje

Często porównuje się nabój .45 ACP z nabojem 9×19 mm Parabellum. Mają podobną energię początkową pocisku, a główną różnicą jest masa i prędkość pocisku. .45 ACP, dzięki większej średnicy, charakteryzuje się lepszymi właściwościami obalającymi, choć jest to okupione pewnymi wadami. Oprócz większego odrzutu, ważnym czynnikiem jest średnica całych naboi. Ze względu na ten wymiar, magazynki pistoletowe dla .45 ACP muszą być jednorzędowe (nie zmieszczą się dwa rzędy w rękojeści pistoletu). W efekcie, magazynki pomieszczą znacznie mniej naboi tego typu.

Coraz częściej podkreśla się, że siła ognia zależy nie tylko od pojedynczego naboju, ale przede wszystkim od szybkości i celności prowadzenia ognia. W tym przypadku lepiej sprawdzają się mniejsze naboje. Ponadto, rozwój technologii pozwala obecnie na stosowanie pocisków grzybkujących, które zwiększają swoją średnicę po uderzeniu w cel. Dzięki temu, naboje 9×19 Parabellum mogą dorównywać właściwościami obalającymi nabojom .45 ACP.