Amunicja rewolwerowa

Amunicja rewolwerowa nieznacznie różni się od amunicji pistoletowej. Choć trzeba zaznaczyć, że niektóre rewolwery używają naboi typowych dla pistoletów. Jednak naboje przeznaczone do rewolwerów mają kilka cech szczególnych.

Wielkość naboi do rewolweru

Różnice w kształcie i właściwościach naboi wynikają przede wszystkim z różnic w budowie pistoletu i rewolweru. W pistolecie naboje znajdują się w magazynku, który mieści się w rękojeści. To wprowadza pewne ograniczenia, ponieważ zbyt duży nabój nie zmieści się w obrysie rękojeści. W innym wypadku rękojeść musiałaby być zbyt duża (trudna do objęcia przez strzelca). To narzuca ograniczenie głównie do długości naboju.

Tymczasem w rewolwerze naboje znajdują się w bębnie, który mieści się przed rękojeścią. Dzięki temu nie ma większych ograniczeń odnośnie do ich długości. Limitowana jest za to średnica naboi, żeby jak najwięcej zmieściło się ich w bębnie. W efekcie, amunicja rewolwerowa charakteryzuje się zwykle większymi wymiarami, a co za tym idzie, większą energią. Wiąże się to z lepszymi właściwościami obalającymi lub lepszą przebijalnością.

Kształt amunicji do rewolweru

Ponadto, charakterystycznym szczegółem konstrukcyjnym jest kształt łuski. W pistoletach nabój wpadający do komory nabojowej, opiera się przednią krawędzią łuski o krawędź oddzielającą komorę nabojową od lufy. Czoło tej płaszczyzny zostało pokazane na rysunku poniżej.

W efekcie, w tylnej części łuski nie jest potrzebny już żaden zaczep, który zatrzymywałby nabój, aby nie wpadł głębiej do lufy. W tylnej części łuski naboju pistoletowego znajduje się za to kryza. Jest to rodzaj karbu, za który zahacza pazur wyciągu, żeby po strzale wyrzucić pustą łuskę przez okno wyrzutowe. Kryza ta została okazana na rysunku poniżej.

Tymczasem w rewolwerze zazwyczaj inaczej ustala się głębokość osadzenia naboju w komorze nabojowej. W tylnej części łuski znajduje się kołnierz, który zaczepia się o tylną powierzchnię bębna. Kołnierz ten został okazany na rysunku poniżej.

Amunicja rewolwerowa – przykłady

Zwykle amunicja rewolwerowa słynie z naboi oznaczanych jako Magnum. Najpopularniejszymi jej przedstawicielami są:

• nabój .357 Magnum (kaliber: 0,357″ czyli około: 9 mm, energia: do 970 J),
• nabój .44 Magnum (kaliber: 0,44″ czyli około: 11,2 mm, energia: od 1000 J do 2000 J).

Mówi się, że nabojem .44 Magnum można zatrzymać dowolne zwierzę na Ziemi… Chociaż są większe naboje.

• nabój .500 S&W Magnum (kaliber: 0,5″ czyli około: 12,7 mm, energia: do 4000 J),
• nabój .500 Bushwhacker (kaliber: 0,5″ czyli około: 12,7 mm, energia: ponad 7100 J).

Dla równowagi, można w rewolwerach stosować też słabszą amunicję, na przykład:

• nabój .38 Special (kaliber: 0,38″ czyli około: 9 mm, energia: około 250 J).
• nabój .22 Long Rifle (kaliber: 0,22″ czyli około: 5,6 mm, energia: od 120 J do 275 J) – tak zwana amunicja bocznego zapłonu,
• nabój 9×19 mm Parabellum (kaliber: 9 mm, energia: od 400 J do 600 J) – typowa amunicja pistoletowa.