Ryglowanie lufy

Ryglowanie lufy polega na połączeniu zamka pistoletu z jego lufą (wraz z komorą nabojową). Ma to na celu połączenie ich masy w pierwszej fazie ruchu zamka po strzale. Dzięki temu, mają w sumie większą bezwładność, co spowalnia ruch zamka w tył i daje czas na to, żeby pocisk opuścił lufę przy zamkniętej komorze nabojowej. Zaryglowanie lufy nie pozwala gazom prochowym na wypchnięcie łuski w tył, dopóki ciśnienie gazów jest potrzebne do napędzania pocisku.

Kiedy pocisk opuści lufę, następuje odryglowanie lufy, która zatrzymuje się, a zamek przesuwa się dalej do tyłu. Ruch zamka do tyłu uruchamia inne mechanizmy należące do automatyki broni. Między innymi, wyciągana jest łuska naboju i napinana jest sprężyna powrotna, która później powoduje powrót zamka do przedniego położenia. W czasie drogi do przodu do komory nabojowej zamek wprowadza nowy nabój. Następnie, zamek łączy się z lufą i następuje jej zaryglowanie.

Ryglowanie lufy przez jej przekoszenie

Najpopularniejszym sposobem ryglowania lufy jest jej przekoszenie. Polega ono na tym, że lufa w swojej dolnej części ma skośne prowadnice, tak zwaną brodę. W czasie ruchu lufy do tyłu broda zahacza o zaczepy umieszczone w szkielecie pistoletu. W efekcie, tylny koniec lufy obniża się o kilka milimetrów i uderza w zaczep, który zatrzymuje lufę.

Tymczasem, w górnej części lufy znajduje się rygiel lub rygle. Mogą mieć postać poprzecznych wypustek, które wchodzą w poprzeczne rowki w zamku. Kiedy lufa podnosi się, rygle wchodzą w rowki i następuje zaryglowanie. Kiedy lufa opuszcza się, rygle wysuwają się z zamka i następuje odryglowanie.

Ponieważ tylko tylny koniec lufy (ten z komorą nabojową) przemieszcza się w górę i w dół, lufa ulega przekoszeniu (zmienia się kąt nachylenia jej osi). Stąd nazwa: ryglowanie lufy przez jej przekoszenie.

Przekoszenie lufy nie ma wpływu na kierunek strzału, ponieważ następuje dopiero w momencie, kiedy nabój opuści lufę. W pierwszej fazie ruch, kiedy nabój nabiera prędkości, lufa wraz z zamkiem poruszają się w linii prostej.

Komora nabojowa jako rygiel

Obecnie, najczęstszym rozwiązaniem jest wykorzystanie zewnętrznego obrysu komory nabojowej jako dużego rygla. W takim układzie, zamiast rowków w zamku wykorzystuje się okno wyrzutowe. Komora nabojowa, wchodząc w okno wyrzutowe, rygluje lufę w zamku, a jednocześnie zamyka okno. Dzięki temu do środka zamka nie przedostają się tą drogą zanieczyszczenia. Kiedy lufa zostaje przekoszona, jej tylny koniec obniża się, a komora nabojowa wysuwa się z okna wyrzutowego. Lufa zostaje odryglowana, a okno wyrzutowe jest otwarte. Dzięki temu łuska może zostać wyrzucona przez okno wyrzutowe.